Η ζωή του έμοιαζε εξ΄ αρχής με ένα στοίχημα. Στοίχημα με την επιβίωση, στοίχημα με την επιτυχία και τη χλιδή, στοίχημα με την υγεία, στοίχημα με την…έξοδο από τις μηνύσεις ή τα σκάνδαλα που τον οδήγησαν μέχρι τη σύλληψη. Η πορεία του Πατρινού επιχειρηματία Δημήτρη Δρόσου, μοιάζει με σενάριο κινηματογραφικής ταινίας: Από τα δύσκολα χρόνια της Πάτρας στα μεγάλα σαλόνια του εξωτερικού και στα πολυτελή resort στις Μαλδίβες. Από πολλά υποσχόμενο ταλέντο στα γήπεδα ποδοσφαίρου της Αχαΐας, σε ρόλο προπονητή και από εκεί στη Στουτγάρδη της Γερμανίας ως αναλυτής αγώνων ποδοσφαίρου στον τομέα των αποδόσεων στοιχηματισμού. Από τις δόξες των ημερών του μπάσκετ της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ, στα κρατητήρια της Μάλτας. Και πάντα με μια σκόνη μυστηρίου γύρω από το όνομά του. Ένα όνομα που έμελλε εσχάτως να εμπλακεί και με ονόματα της ελληνικής σόουμπιζ, όπως η Γωγώ Μαστροκώστα, ο Χάρης Σιανίδης η Ιωάννα Παπαδημητρίου και η Στέλλα Δημητρίου και να προκαλέσει πλήθος σχολίων εν τω μέσω του θέρους. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Από την εποχή δηλαδή που ο Δρόσος έκανε τα πρώτα του βήματα στην Πάτρα και τις πρώτες του... πάσες στη ζωή.
ΕΧΑΣΕ ΝΩΡΙΣ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ
O Δρόσος γνώρισε από μικρός το σκληρό πρόσωπο της ζωής και κλήθηκε να τα βγάλει πέρα μόνος του σε μια πολύ τρυφερή ηλικία. Ο πατέρας του, καπετάνιος του Εμπορικού Ναυτικού, αναγκαστικά λόγω του επαγγέλματός του, έλειπε από κοντά του, ενώ τα οικονομικά τους ήταν σε πολύ κακή κατάσταση και με μεγάλη δυσκολία τα έβγαζαν πέρα. Η μητέρα του ασχολείτο με τα οικιακά. Ήταν ο μικρότερος γιος σε μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά γεννημένα ανά 4 χρόνια. Με την μεγάλη αδελφή του έχει 16 χρόνια διαφορά. Ουσιαστικά μεγάλωσε μόνος, γιατί τα άλλα του αδέλφια, όταν o Δρόσος άρχισε να καταλαβαίνει τον εαυτό του, είχαν ήδη φύγει τραβώντας τον δρόμο τους. Από τα 10 του χρόνια -όπως ο ίδιος εκμυστηρευόταν- ήταν μόνος του στο σπίτι. Στα 14 του έχασε τη μητέρα του. Οι φίλοι του στην Πάτρα θυμούνται ένα εσωστρεφές παιδί που πήγαινε σε νυχτερινό σχολείο, συχνά σκεπτικό και κλειστό που δεν ανοιγόταν εύκολα σε παρέες, αλλά με μια εσωτερική δύναμη και αξιοθαύμαστο πείσμα. Πήγαινε σχολείο και δούλευε στην εταιρία καθαρισμού και φύλαξης χαλιών του Γιώργου Σπανοσωτηρόπουλου, ο οποίος τον είχε σαν παιδί του. Ο Δρόσος άρχισε να κλωτσάει την μπάλα στα 8 του χρόνια και αργότερα σε μια ηλικία που τα προβλήματα γιγαντώνονται στα νεανικά κεφάλια λόγω της... εφόδου της εφηβείας και οι αναζητήσεις αποκτούν διαστάσεις... λερναίας ύδρας, ο μικρός Δημήτρης αποφάσισε να διοχετεύσει όλη του την ορμή στο ποδόσφαιρο αναδεικνυόμενος σε μεγάλο ταλέντο.
ΣΟΥΤΑΡΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ
Ο Δρόσος ξεκίνησε 8 χρόνων το ποδόσφαιρο στην Παναχαϊκή, στην οποία παρέμεινε έως το 1985, ενώ παράλληλα κατάφερε να σπουδάσει στο τμήμα διοίκησης επιχειρήσεων του ΤΕΙ της Πάτρας. Η αρχή στο ποδόσφαιρο έγινε από την ερασιτεχνική ομάδα της Παναχαϊκής και πρώτος του προπονητής ήταν ο Σπύρος Βουλγαράκης, παλιός παίκτης της Πατρινής ομάδας και για περίπου 25 χρόνια υπεύθυνος των παιδικών - εφηβικών τμημάτων της. Εκεί πέρασε από όλα τα στάδια και έγινε επαγγελματίας, παίζοντας στη μεγάλη κατηγορία. Όμως οι τραυματισμοί έρχονταν ο ένας μετά τον άλλο. Τότε τον έδωσαν σε μικρότερες ομάδες. Ήταν ο καλύτερος επαγγελματίας στις ερασιτεχνικές ομάδες του νομού. «Έγινα ένας καλός παίκτης της Δ΄ Εθνικής. Αδρά αμειβόμενος για τα δεδομένα της περιοχής» είχε πει ο ίδιος. Το 1985 ο Δρόσος πήρε μεταγραφή για τον Αχιλλέα Πατρών και ένα χρόνο αργότερα, για την Θύελλα Πατρών. Έπαιξε στην Α' κατηγορία της ΕΠΣΑ (Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αχαΐας) και το 1986 βραβεύτηκε από την εφημερίδα «Πάτρα - Σπορ» ως ένας από τους καλύτερους ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές εκείνης της χρονιάς. Είχε την τύχη να παίξει υπό τις οδηγίες προπονητών όπως ο Νίκος Αλέφαντος και ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος, αλλά και να κάνει φίλους μέσα από το ποδόσφαιρο. Μερικοί συμπαίκτες του Δρόσου από τον καιρό που αγωνιζόταν στην ερασιτεχνική ομάδα της Παναχαϊκής ήταν οι: Τάσος Σουβαλιώτης, Νίκος Κόρδας, Παύλος Αγραπίδης, Κώστας Γιώτης, Χρήστος Πετρής, Παναγιώτης Γκαδόλος, Νίκος Λέσης, Δημήτρης Πετρής, Χρήστος Καραπίτσος, Ανδρέας Γιώτης, Κώστας Γιαννέλης, Τάκης Μητρόπουλος και Φίλιππας Μητρόπουλος, Σάκης Παπαγιαννόπουλος, Νίκος Πολλάτος, Γιώργος Τζαμάκος, Γιάννης Βασιλόπουλος και Σάκης Γιαννάτος. Ούτε στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο όμως είδε ο Δρόσος την τύχη να του χαμογελάει καθώς απέκτησε από νωρίς πρόβλημα με τους χιαστούς. Χρειάστηκε να κάνει συνολικά τρεις εγχειρήσεις σε ηλικία 16, 21 και 28 ετών και αναγκάστηκε να κρεμάσει πρόωρα τα παπούτσια του, καθώς το πρόβλημα δεν του επέτρεπε να συνεχίσει στα γήπεδα ως ποδοσφαιριστής. Ήταν πλέον 31 ετών. Τότε ήταν που είδε μπροστά του να διανοίγεται ως προοπτική το επάγγελμα του προπονητή. Πήρε το απαραίτητο δίπλωμα και ξεκίνησε καριέρα ως κόουτς για τρεις χρονιές στον Ηρακλή Έδεσσας, θυγατρική ομάδα του Εδεσσαϊκού.
ΒΑΖΟΝΤΑΣ... ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΣΤΗ ΣΤΟΥΤΓΑΡΔΗ
Ούτε το πείραμα με την προπονητική όμως κράτησε πολύ. Ο Δρόσος είχε άλλες ανησυχίες. Και μεγάλα οικονομικά στριμώγματα. Έπρεπε να επιβιώσει. Μεταναστεύει στη Στουτγάρδη της Γερμανίας, όπου προσλαμβάνεται σε χρηματιστηριακή εταιρεία και σε σύντομο χρονικό διάστημα αναλαμβάνει το νεοσυσταθέν τμήμα που αφορά τις επενδύσεις των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών της Μπουντεσλίγκα. Είναι μια εποχή που το διαδίκτυο δεν έχει κάνει ακόμη την επέλασή του και οι πηγές πληροφόρησης δεν είναι ούτε πολλές, ούτε άμεσες. Ο Δρόσος παίζει εδώ το καλό του χαρτί. Επενδύει τις πολλές γνώσεις του γύρω από το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, λαμβάνει στην αρχή το ελληνικό και στη συνέχεια το ισπανικό πρωτάθλημα και τότε αρχίζουν οι μεγάλες επιτυχίες.
Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ
Ο ταλαντούχος νεαρός που δοκίμαζε τις δυνάμεις του στα ερασιτεχνικά γήπεδα της Αχαΐας, δέχεται πρόταση να γίνει αναλυτής αγώνων ποδοσφαίρου στον τομέα των αποδόσεων στοιχηματισμού. Κάνει δεκτή την πρόταση. Γίνεται το νούμερο ένα στην εταιρεία και risk manager. Στη συνέχεια φτιάχνει μια δική του εταιρεία στην Αγγλία, την «μητέρα του στοιχήματος» και γίνεται ένας από τους πιο γνωστούς στον τομέα του. Και μαζί με τις μεγάλες επιτυχίες, αρχίζει και η νέα πορεία, που τον ακολουθεί με ένα σύννεφο περιέργειας και για ορισμένους ...ομίχλης. Περιέργειας, που έχει κάνει πολλούς να χαρακτηρίζουν τον Δρόσο «σκοτεινό τύπο», καθώς στην Ελλάδα, σε αντίθεση με το εξωτερικό, τα στοιχήματα φαντάζουν ύποπτα. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1999 ιδρύει τη δική του εταιρεία με το όνομα WinBet. Ακολουθεί μια νέα εταιρεία, η Gold Victory, η οποία εδρεύει στη Μάλτα. Ο ίδιος έχει πει σε συνέντευξή του για εκείνα τα δύσκολα και μεταβατικά χρόνια: «Είχα σταματήσει το ποδόσφαιρο και ήμουν άνεργος. Κυριολεκτικά, στο πουθενά! Τότε συνειδητοποίησα πως έπρεπε να ξεκινήσω από το μηδέν. Έφυγα για το εξωτερικό και έτυχε να έχω έναν πολύ καλό φίλο που κατάφερε να με βάλει σε μια εταιρεία στοιχημάτων. Άρχισα από το τμήμα εξυπηρέτησης πελατών και έφτασα να είμαι οντ μέικερ. Κατάλαβα πως, ό,τι και να έκανα, τα κατάφερνα, κι έτσι το 2002 αποφάσισα να πάρω το ρίσκο να κάνω δική μου δουλειά. Σκέφτηκα πως, αφού μπορούσα να το κάνω για τους άλλους, μπορούσα και για μένα. Από το 1999 μέχρι το 2002 έφτασα στο σημείο να έχω με την εταιρεία όπου δούλευα συμβόλαιο που άγγιζε τις 300.000 ευρώ ετησίως, συν μπόνους, στόχους και πολλά άλλα. Ωστόσο πήρα τη μεγάλη απόφαση να κάνω δικιά μου εταιρεία. Ή θα φτιαχνόμουν ή θα καταστρεφόμουν. Δεν υπήρχε ενδιάμεση κατάσταση. Πλέον, γνωρίζω πως έκανα την καλύτερη δυνατή επιλογή. Ξεκίνησα να δουλεύω στις στοιχηματικές εταιρείες από τότε που είχαν τρεις υπολογιστές και προσπαθούσαμε να βολευτούμε με αυτούς οχτώ άτομα. Πλέον οι εταιρείες έχουν εξελιχτεί τόσο, που όποιος τις ζήσει θα εντυπωσιαστεί από την οργάνωσή τους. Μπορεί μια εταιρεία να απασχολεί τετρακόσια άτομα προσωπικό και να κάνει τζίρους πολύ μεγαλύτερους από την Τράπεζα της Ελλάδος. Μπορεί, για παράδειγμα, σε ένα παιχνίδι να κάνει τζίρο 15 εκατ. ευρώ. Τα στελέχη που δουλεύουν σε αυτές έχουν τις κατάλληλες βάσεις για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και δικαιολογημένα αμείβονται αδρά, γιατί δουλεύουν υπό καθεστώς μεγάλης πίεσης. Το άγχος είναι τεράστιο». Το φτωχό παιδί από την Πάτρα που σήμερα είναι 44 ετών, έφτασε επί της παντοδυναμίας του να γίνει πρόεδρος των ομάδων μπάσκετ της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ και του Σπόρτιγκ και να δραστηριοποιείται στην αθλητική βιομηχανία, αλλά και στον τουρισμό πολυτελείας, ως ιδιοκτήτης ξενοδοχειακών μονάδων. Από το 2006 προχώρησε αρχικά σε επενδύσεις σε γη και resort στις Μαλδίβες, τη Μύκονο και το Σάλτσμπουργκ. Ο Δρόσος απέκτησε το νησί Diale Island ενώ ήταν και ιδιοκτήτης πολυτελέστατου ξενοδοχείου στον Ορνό της Μυκόνου.
ΤΟ… ΝΗΣΙ ΣΤΙΣ ΜΑΛΔΙΒΕΣ
Όταν ανέλαβε νέος ιδιοκτήτης της ΚΑΕ ΑΕΚ είπε μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής»: «Πριν από μερικά χρόνια πήγα στις Μαλδίβες για διακοπές και ξετρελάθηκα. Αντί λοιπόν να αγοράσω ένα πολυτελές σπίτι στην Αθήνα, προτίμησα να επενδύσω τα χρήματά μου αγοράζοντας ένα ξενοδοχείο. Όσο για το νησί που ακούω να αναφέρεται συχνά, όπως γνωρίζετε οι Μαλδίβες είναι ένα σύμπλεγμα νήσων που αποτελείται από χίλια και πλέον μικρότερα νησάκια. Ένα από αυτά εκμεταλλεύομαι εγώ. Δεν είναι ακριβώς δικό μου, η ενοικίαση έχει διάρκεια 99 χρόνια!» αποκάλυψε ο επιχειρηματίας, ο οποίος το 2002 ίδρυσε το πεντάστερο Huvafen Fushi Resort και ακολούθως ένα μικρότερο ξενοδοχείο.
H ΖΩΗ ΣΤΟ LEAR JET, ΚΑΙ ΕΝΑ …ΔΙΑΖΥΓΙΟ
Υπήρξε μια εποχή, όταν ο Δρόσος ήταν Πρόεδρος της ΚΑΕ ΑΕΚ, που περνούσε όλη του τη ζωή μέσα σε ένα lear jet. Ταξίδευε τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα ανά τον κόσμο όπου είχε απλώσει τις πολλές επιχειρήσεις του και κοιμόταν μετά βίας 3 με 4 ώρες την ημέρα. Το «αγκάθι» της ζωής του όπως έλεγε στο «Down Town», όντας διαζευγμένος, ήταν ότι δεν είχε πολύ χρόνο για τα δύο παιδιά του. Δήλωνε ωστόσο τυχερός για όσα είχε καταφέρει και προκαλούσε όποιον ισχυριζόταν ότι αυτός ή οι συνεργάτες του έχουν κερδίσει έστω και ένα ευρώ από το στοίχημα, λέγοντας ότι θα του δώσει όλη του την περιουσία αν μπορούσε να το αποδείξει.
ΤΟ ΕΜΦΡΑΓΜΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΟΚ
Μετά την ΚΑΕ ΑΕΚ, ο Δρόσος δοκιμάζει τις δυνάμεις του στην ΚΑΕ ΠΑΟΚ και γίνεται ξανά αντικείμενο συζήτησης. Τον Δεκέμβριο του 2008 ο Δρόσος αποχωρεί από τον ΠΑΟΚ επικαλούμενος λόγους υγείας. Είχε νιώσει δυσφορία στον αγώνα του ΠΑΟΚ στην Καβάλα, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και εκεί, ύστερα από εξετάσεις, πήρε εξιτήριο. Έχοντας όμως κάνει μπαϊπάς πριν ένα χρόνο, οι γιατροί φέρεται να του συνέστησαν να «κόψει» κάθε τί που έχει σχέση με άγχος και... στενοχώρια, καθώς ούτε κάπνιζε, ούτε έπινε, ούτε ξενυχτούσε. Ενδεικτικό των στενών σχέσεων που εξακολουθούσε να διατηρεί ο Δρόσος με την Πάτρα είναι ότι παίρνοντας εξιτήριο ήρθε κατευθείαν στην Πάτρα για να ξεκουραστεί. Άλλες πηγές ανέφεραν ότι τα επιχειρηματικά σχέδια του Δημήτρη Δρόσου δεν είχαν την αναμενόμενη πορεία, και αυτό συνετέλεσε στο να απουσιάζει συνεχώς τον τελευταίο καιρό στο εξωτερικό κάτι που είχε σχέσεις και με ιατρικές εξετάσεις που έγιναν στο Λονδίνο. Στην ανακοίνωσή του τότε ανέφερε: «Δυστυχώς η πορεία της υγείας μου ΔΕΝ μου επιτρέπει σε καμιά περίπτωση, όσο και αν το θέλω να συνεχίσω να ηγούμαι μίας τόσο μεγάλης Ομάδας σαν τον ΠΑΟΚ. Σεβόμενος την ιστορία, τις απαιτήσεις αλλά και τη λογική ότι κανένας δεν δικαιούται να κατέχει μια θέση στην οποία δεν μπορεί να ανταποκριθεί πλήρως και θέλοντας να προστατεύσω τον εαυτό μου αλλά ΚΥΡΙΩΣ την ομάδα από οποιονδήποτε θα θελήσει να εκμεταλλευτεί την αδυναμία μου να παρακολουθήσω από κοντά τα πράγματα κατά τη διάρκεια της μακράς απουσίας μου στο εξωτερικό κατά τους επόμενους μήνες, είμαι αναγκασμένος να υποβάλω την παραίτησή μου από την άκρως τιμητική θέση του προέδρου της ΚΑΕ ΠΑΟΚ, κάτι που επίσης έκανα ήδη και όσον αφορά τη θέση του προέδρου του επιχειρηματικού ομίλου μου. Η μάχη που έχω να δώσω είναι ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ και ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ και μου στερεί κάθε περιθώριο να δώσω στον κόσμο αυτό που είδε στο πρόσωπό μου και αυτό που αξίζει».
Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΣΤΗ ΜΑΛΤΑ
Έκτοτε ελάχιστα πράγματα γίνονταν γνωστά γύρω από το όνομά του. Ώσπου τον Μάιο 2009 έσκασε σαν βόμβα η είδηση της σύλληψης του Δρόσου από τις αστυνομικές αρχές της Μάλτας με τις κατηγορίες της απάτης, της παράβασης του νόμου περί τυχερών παιχνιδιών και υπεξαίρεσης του ποσού των 500.000 ευρώ από online εταιρεία στοιχημάτων με έδρα τη Μάλτα. Ο πρώην πρόεδρος της ΚΑΕ ΠΑΟΚ δεν κατέβαλε καν τα 75.000 ευρώ, ποσό που είχε οριστεί ως εγγύηση για να μείνει ελεύθερος μέχρι να δικαστεί, γιατί τα δικαστήρια του είχαν δεσμεύσει τους λογαριασμούς του. Ο Δρόσος, επικαλούμενος λόγους υγείας μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της Μάλτας και παρέμεινε εκεί φρουρούμενος από την αστυνομία προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο, ώστε να βρει με κάποιο τρόπο το ποσό της εγγύησης για να μη μπει φυλακή.
Ο ΔΡΟΣΟΣ, Ο ΔΕΛΛΑΣ, Η ΜΑΣΤΡΟΚΩΣΤΑ ΚΑΙ Ο ΣΙΑΝΙΔΗΣ
Δεν τελείωσε όμως στη Μάλτα η περιπέτεια. Τα σκάνδαλα συνεχίζονται γύρω από το όνομα του Πατρινού επιχειρηματία. Τον περασμένο Ιούλιο, η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», αποκάλυψε ότι ο Δρόσος κατηγορείται από τη Γωγώ Μαστροκώστα, αλλά και το σύζυγό της Τραϊνό Δέλλα, τα μοντέλα Ιωάννα Παπαδημητρίου και Στέλλα Δημητρίου, καθώς και το στιλίστα Χάρη Σιανίδη ότι τους εξαπάτησε, αποσπώντας εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, με πρόσχημα εγγυημένες επενδύσεις σε στοιχηματικές εταιρίες. Το ζεύγος Δέλλα, όπως καταγγέλλει η Γωγώ Μαστροκώστα στη μήνυσή της, έδωσε το ποσό των 100.000 ευρώ, προκειμένου να το επενδύσει στην εταιρία «Gold Victory» στη Μάλτα. «Τον Αύγουστο του 2008 έπεισα το σύζυγό μου να επενδύσουμε στην εταιρία του Δρόσου. Μας είπε ότι το κεφάλαιό μας είναι εγγυημένο και πως με έναν κωδικό θα μπορούμε να ελέγχουμε κάθε κίνηση, ενώ θα μπορούσαμε να αποδεσμεύσουμε το κεφάλαιό μας όποτε το επιθυμούσαμε. Έτσι, λοιπόν, επενδύσαμε 100.000 ευρώ (80.000 ευρώ ο Δέλλας και 20.000 ευρώ η ίδια). Όταν γέννησα και έμαθα ότι έχω ένα πρόβλημα υγείας θέλησα να αποδεσμεύσω ένα ποσό, περίπου 10.000 ευρώ, αν θυμάμαι καλά, για τις ανάγκες που εκτάκτως είχαν προκύψει. Αυτός μας υποσχόταν από μέρα σε μέρα ότι θα μας δώσει τα χρήματα, ενώ από ένα σημείο και έπειτα άρχισε να επικαλείται ένα πρόβλημα υγείας που είχε, εξαιτίας του οποίου είχε φύγει στο εξωτερικό. Κάποιες συναντήσεις έκανε ο σύζυγός μου μαζί του, χωρίς όμως αποτέλεσμα». Το ίδιο συνέβη και με τα 15.000 ευρώ που είχε δώσει στον επιχειρηματία η Φωτεινή Μαστροκώστα, η Στέλλα Δημητρίου που «επένδυσε» 75.000 ευρώ, αλλά και ο Χάρης Σιανίδης, ο οποίος υποστηρίζει με τη σειρά του πως έδωσε το ποσό των 30.000.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η καταγγελία της Ιωάννας Παπαδημητρίου, η οποία καταγγέλλει ότι της ζήτησε 191.000 δολάρια για να εξοφληθούν Αμερικανοί παίκτες που είχε φέρει στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Στη μήνυση που κατέθεσε εναντίον του Δημήτρη Δρόσου υποστηρίζει πως έδωσε περίπου 76.000 ευρώ για την εξόφληση των Ουίλιαμ Έιβερι και Καζέλ Ουέσον και άλλα 115.000 ευρώ για να ολοκληρωθεί η μεταγραφή του Ουίλιαμ Κέντρικ Γκρέγκορι. Όπως αναφέρει, ο επιχειρηματίας της ζήτησε να τον διευκολύνει εξαιτίας κάποιου προβλήματος που είχε με τις αμερικανικές τράπεζες. Ο ίδιος ο Δημήτρης Δρόσος αρνείται τις κατηγορίες, αναφέροντας στην εφημερίδα μέσω της δικηγόρου του, Αντωνίας Τσίκα: «Άπαντες οι ανωτέρω έλαβαν την απόφαση να προβούν σε επένδυση των χρημάτων τους μέσω της εταιρίας «Gold Victory Ltd», είτε για αγορά εταιρικών μεριδίων της εταιρίας (η πρώτη εξ αυτών) είτε για συμμετοχή και στοιχηματισμό σε μελλοντικά αθλητικά γεγονότα (οι λοιποί εξ αυτών), στην οποία ο κ. Δρόσος ήταν key-officer και όχι ιδιοκτήτης. Αυτό πρακτικώς σήμαινε ότι όλα τα επενδυθέντα από τους ανωτέρω χρηματικά ποσά κατατέθηκαν στον υποδειχθέντα τραπεζικό λογαριασμό της ανωτέρω εταιρίας και επ’ ουδενί σε οιονδήποτε ατομικό λογαριασμό του κ. Δρόσου, όπως αναληθώς και συκοφαντικώς καταγγέλλεται εις βάρος του». Σχετικά με την υπόθεση της Ιωάννας Παπαδημητρίου, ο Δημήτρης Δρόσος ισχυρίζεται ότι της μεταβίβασε δύο πολυτελή αυτοκίνητα αξίας -εκείνης της εποχής- 113.000 ευρώ, τα οποία η ίδια πούλησε και κράτησε τα χρήματα ως αντάλλαγμα για τα χρήματα που του είχε δανείσει.
Πηγή : thebest.gr
